Gdy przecieram oczy rano,
buzię jeszcze mam zaspaną – 
myślę sobie: ale zmora!
Aż tu nagle przypominam:
Przecież idę do przedszkola!
I pojawia się radosna mina.

Ref. Bo w przedszkolu „Pod Słoneczkiem”
sto promyczków wciąż się złoci.
taki promień każde dziecko
w swoim sercu tu przynosi.

Aż uwierzyć trudno, ile
tych klejnotów tu przebywa,
więc przedszkole zasłużyło,
by słonecznie,
by słonecznie się nazywać!


Gdy słoneczko czasem chowa
za chmurami swoją głowę
a promyki smętnie mokną,
wtedy pytam: gdzie jest słońce?
Parasolkę do rąk biorę,
a słoneczko przecież jest w przedszkolu!

Ref. Bo w przedszkolu „Pod Słoneczkiem”...



Słowa: Jadwiga Zgliszewska
Muzyka: Barbara Rostek-Śladowska